کد مطلب:270729 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
مسئولیت انسان در فتنه ها
اكنون كه بشر این ظلم فراگیر را شاهد است و چون سرمه چشم از بین می رود، آن گروه معدود باقی مانده چه مسئولیتی در برابر وضع پیش آمده دارند؟ آیا تكلیفی و دستوری متوجه آن ها نخواهد بود؟ آیا می توانند ضعف خود را بهانه ای برای تقویت ظلم قرار دهند و وضع موجود را تثبیت نمایند؟ و اساساً چگونه باید حركت می كردند، تا در این جهنم سوزان گرفتار نمی آمدند؟ چه عاملی می تواند تضمین كند كه این وقایع به وقوع نپیوندد، و سبزی صلح به قرمزی جنگ نینجامد؟
این ها سؤالاتی است كه آدمی در هنگام به دام افتادن در آتش فتنه و جنگ از خود دارد.
پایان خطبه پاسخی به این سؤالات است كه برای گم نشدن و در راه بودن، باید به علامت های راه توجه كرد، و لحظه ای از آن چشم برنداشت، و دائم ملازم سنن قائمه و آثار بیّنه بود، و به عهد و پیمانی كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) برای تداوم حیات آدمی در غدیر گرفته بود، ملتزم بود.
عهدشكنی، كنار زدن جلوداران راه وكهنه كردن آثار روشن، عواملی است كه آدمی را از سیر باز می دارد، و به سرگردانی گرفتار می نماید، چون بنی اسرائیل كه به سرگردانی دچار شدند. آنها شب را تا صبح حركت می كردند، ولی صبح خود را در همان جای اول می دیدند.
(یَتیهُونَ فِی الاَْرْضِ...) [1] .
«در بیابان سرگردان خواهند بود».
این سرگردانی چیزی جز نتیجه عهدشكنی و عصیان بر امام خود و طغیان بر حضرت موسی (علیه السلام) نبوده است كه سنت های ثابت حاكم بر تاریخ، هر ناكث عهدشكنی را خواهد شكست، و هر قاسط متجاوزی را نابود خواهد كرد، و هر مارق خارج از راه را در بن بست هلاكت خواهد نشاند.
این است كه ناكثان عصر حضرت علی (علیه السلام)هلاك می شوند، و باقی نمی مانند، و قاسطان تا ابد ملعون و طرد می شوند، و مارقین در چنگال خون آشام ترین جلادان گرفتار می آیند.
«فالزموا السنن القائمة و الآثار البینة و العهد القریب الذی علیه باقی النبوة».
«آیینهای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را به كار دارید و آثار آشكار او را پیش چشم داشته باشید و آن عهدی كه هنوز زمانی بر آن نگذشته و متمم نبوّت است [یعنی امامت]رعایت كنید».
از این جا است كه دشمن انسانیت، و مغرور به عصبیّت، كسی كه در برابر ارزش های والای انسانی سجده نكرد، و بر عقل آدمی (تَبارَكَ اللهُ اَحْسَنُ الْخالِقیِنَ) نگفت، و مصمم شد راه را بر انسان سالك ببندد، و او را از دیدن آیات روشن و عَلَم های هدایت محروم كند، [یعنی شیطان] برای انسان دام ها تنید وجلوه ها كرد و زینت ها نمود تا او را به دنبال خود، از نور رحمت حق محروم كند، و برای همیشه رجیم و مطرود گرداند، و سلوك او را به سوی حقّ متوقّف كند.
«و اعلموا انّ الشیطان انما یسنی لكم طرقه لتتبعوا عقبه».
«بدانید كه شیطان راههای خود را پیش پای شما می گشاید، كه از پی او روید».
این ها سؤالاتی است كه آدمی در هنگام به دام افتادن در آتش فتنه و جنگ از خود دارد.
پایان خطبه پاسخی به این سؤالات است كه برای گم نشدن و در راه بودن، باید به علامت های راه توجه كرد، و لحظه ای از آن چشم برنداشت، و دائم ملازم سنن قائمه و آثار بیّنه بود، و به عهد و پیمانی كه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) برای تداوم حیات آدمی در غدیر گرفته بود، ملتزم بود.
عهدشكنی، كنار زدن جلوداران راه وكهنه كردن آثار روشن، عواملی است كه آدمی را از سیر باز می دارد، و به سرگردانی گرفتار می نماید، چون بنی اسرائیل كه به سرگردانی دچار شدند. آنها شب را تا صبح حركت می كردند، ولی صبح خود را در همان جای اول می دیدند.
(یَتیهُونَ فِی الاَْرْضِ...) [1] .
«در بیابان سرگردان خواهند بود».
این سرگردانی چیزی جز نتیجه عهدشكنی و عصیان بر امام خود و طغیان بر حضرت موسی (علیه السلام) نبوده است كه سنت های ثابت حاكم بر تاریخ، هر ناكث عهدشكنی را خواهد شكست، و هر قاسط متجاوزی را نابود خواهد كرد، و هر مارق خارج از راه را در بن بست هلاكت خواهد نشاند.
این است كه ناكثان عصر حضرت علی (علیه السلام)هلاك می شوند، و باقی نمی مانند، و قاسطان تا ابد ملعون و طرد می شوند، و مارقین در چنگال خون آشام ترین جلادان گرفتار می آیند.
«فالزموا السنن القائمة و الآثار البینة و العهد القریب الذی علیه باقی النبوة».
«آیینهای پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را به كار دارید و آثار آشكار او را پیش چشم داشته باشید و آن عهدی كه هنوز زمانی بر آن نگذشته و متمم نبوّت است [یعنی امامت]رعایت كنید».
از این جا است كه دشمن انسانیت، و مغرور به عصبیّت، كسی كه در برابر ارزش های والای انسانی سجده نكرد، و بر عقل آدمی (تَبارَكَ اللهُ اَحْسَنُ الْخالِقیِنَ) نگفت، و مصمم شد راه را بر انسان سالك ببندد، و او را از دیدن آیات روشن و عَلَم های هدایت محروم كند، [یعنی شیطان] برای انسان دام ها تنید وجلوه ها كرد و زینت ها نمود تا او را به دنبال خود، از نور رحمت حق محروم كند، و برای همیشه رجیم و مطرود گرداند، و سلوك او را به سوی حقّ متوقّف كند.
«و اعلموا انّ الشیطان انما یسنی لكم طرقه لتتبعوا عقبه».
«بدانید كه شیطان راههای خود را پیش پای شما می گشاید، كه از پی او روید».
[1] مائده: 26.